Vladika Danilo Petrović Njegoš, jedna od najznačajnijih ličnosti crnogorske istorije, ostao je upamćen kao utemeljivač Crne Gore kao nezavisne države i reformator koji je postavio temelje njene moderne političke strukture. Njegova vladavina, koja je trajala od kraja XVII do prve polovine XVIII veka, predstavljala je prelomni trenutak u procesu emancipacije Crne Gore od osmanske vlasti i učvršćivanja teokratskog uređenja na čijem je čelu bio cetinjski mitropolit.
Rođen u vreme kada je Crna Gora bila pod stalnim udarima Osmanlija, ali i uticajem Mletačke Republike i Austrije, Danilo Petrović je rano shvatio da opstanak njegovog naroda zavisi od čvrste vlasti i ujedinjenja razjedinjenih plemena. Njegov uspon na tron nije bio bez izazova – suočio se sa unutrašnjim protivljenjem i spoljnim pritiscima, ali je svojom političkom mudrošću i hrabrošću uspeo da konsoliduje vlast i otpočne proces izgradnje suverene države.
Jedan od najznačajnijih trenutaka njegove vladavine bio je obračun sa osmanskim konvertitima, poznat kao „Sečenje turaka“, kada je 1702. godine naredio eliminaciju muslimanskog stanovništva koje je bilo smatrano petim kolonama Osmanskog carstva u Crnoj Gori. Ovaj događaj, ma koliko bio kontroverzan, predstavljao je prekretnicu u borbi za slobodu, jer je ojačao otpor Crnogoraca prema Osmanlijama i poslao poruku o nepokolebljivoj volji za nezavisnošću.
Tokom svoje vladavine, Danilo je nastojao da učvrsti političke i vojne veze sa hrišćanskim silama Evrope, posebno sa Rusijom, koja je u to vreme postajala velika pravoslavna sila. Njegova misija u Rusiji, gde je dobio podršku i finansijsku pomoć, omogućila je Crnoj Gori da se vojno i ekonomski ojača. Osim toga, on je uspostavio novi sistem upravljanja u kome je mitropolit bio i svetovni vladar, čime je cementirao teokratski karakter crnogorske države.
Vladika Danilo je takođe sproveo niz reformi usmerenih na jačanje unutrašnje kohezije Crne Gore. Njegovim naporima započeto je oblikovanje državne organizacije koja će kasnije biti dorađena pod vođstvom njegovih naslednika, a naročito pod vladikom Petrom I i Petrom II Petrovićem Njegošem. Ukidanjem dotadašnjeg sistema više plemenskih kneževina i postepenim centralizovanjem vlasti, on je postavio osnovu za stvaranje jedinstvene crnogorske države.
Umro je 1735. godine, ostavljajući iza sebe zemlju koja je, iako mala, postala simbol otpora i slobode u balkanskom regionu. Njegova uloga u oblikovanju Crne Gore kao nezavisne političke jedinice bila je od suštinskog značaja, a njegova figura ostala je upamćena kao jedan od najznačajnijih vladara u crnogorskoj istoriji. Nasledio ga je njegov sinovac Sava Petrović Njegoš, koji je nastavio put koji je Danilo utro, ali je upravo vladika Danilo bio taj koji je trasirao Crnu Goru ka njenom statusu nezavisne i samostalne države.
