Ono što znamo je da ni u Prvom ni u Drugom svetskom ratu nisu odmah na početku bili utvrđeni datumi i mesto stvarnog početka. Istorijske koincidencije ili stvarna događanja u vidu formalnog povoda za rat korišćena su u zavisnosti od toga da li su ratni hroničari bili na „pravoj“ ili „krivoj strani istorije“. Danas se nameće pitanje da li je počeo Treći svetski rat?
Ukrajinski elitni specijalci, strani plaćenici i najsavremenija zapadna ratna tehnika već su treći nedelju na teritoriji Ruske Federacije. Sa početkom ruske „Specijalne vojne operacije“ u februaru 2022. godine, ruski predsednik Vladimir Putin više puta je izjavljivao da će „suverenitet i teritorijalni integritet zemlje braniti svim sredstvima, uključujući i nuklearno oružje“. Suverenitet i teritorijalni integritet Rusije su 6. ovog meseca vrlo grubo narušeni.
Na Bliskom Istoku dinamika rata se takođe zaoštrava iz minuta u minut. Na Korejskom poluostrvu i celoj Istočnoj Aziji otvorene netrpeljivosti i neskrivena vojna uvežbavanja već dugo ključaju i pred samom su eksplozijom. Američki ratni brodovi su se ponovo stacionirali na Bliskom Istoku i u Južnom kineskom moru. Turska je ovih dana energično odbacila mogućnost pregovora o ujedinjenju Kipra. Time potvrđuju da je njena okupacija severnog dela ostrva 1974. godine za nju konačna. Tako odolevaju obnovljenim pokušajima SAD-a i Evropske unije da se južni i severni deo konačno ujedine…
Da li je WW3 počeo?
Ako se držimo klasičnih tumačenja prema kojima međunarodni sukob postaje svetski kada su neposredno ili posredno uključene velike sile, i kada taj sukob na direktan ili indirektan način pogađa veći deo čovečanstva na više kontinenata – treći svetski rat je u toku. Njegov početak, možda, dogodio se čak 11. septembra 2001. godine. Odnosno terorističkih napada globalne terorističke mreže Al Kaide na Sjedinjene Američke Države. Tada su SAD objavile „svetski rat protiv terorizma“. U taj sukob su se uključile sve zemlje Zapada, ali i gotovo sve članice Ujedinjenih nacija. Taj rat i danas traje, jer ni Al Kaida ni kasnije nastala takozvana Islamska država nisu poraženi. Naprotiv! Potvrđuju to i najnoviji prošlonedeljni teroristički napadi u nemačkom Zolingenu, u Kanadi, Francuskoj, Velikoj Britaniji…
U ime odbrane od „nevidljivog neprijatelja“ ili u ime demokratije i zaštite ljudskih sloboda od te 2001. do danas, bez formalne objave rata, izvršena je ustavno-politička, ekonomska i fizička destrukcija Iraka, Libije, Egipta, Avganistana, Sirije, tadašnje SRJ – Savezne Republike Jugoslavije (koju su činile Srbija i Crna Gora), … Tokom „Arapskog proleća“
Godine 2010. i 2011. potaknuti su protesti, nemiri i građanski sukobi „protiv autoritarnih režima“ u Alžiru, Jordanu, Omanu, Džibutiju, Jemenu. Nećemo naći protesta nešto manjeg intenziteta u Libanu, Kuvajtu, Mauritaniji, Maroku, Saudijskoj Arabiji, Sudanu, Zapadnoj Sahari, Iranu… Kreator svih ovih scenarija bile su SAD. A operativni izvođač radova u većini slučajeva bio je Severnoatlantski vojni savez, NATO.
Nova paradigma svetskog sukoba
Ako polazimo od činjenice da je od formalnog završetka Hladnog rata (neformalno nije ni prestajao) promenjena paradigma međunarodnih odnosa i rata kao međudržavnog vojnog sukoba, ima osnova zaključiti kako se treći svetski rat ne može, niti će se nužno voditi samo konvencionalnim strategijama, taktikama i oružjem. Niti će se formalna objava rata uopšte praktikovati. Posebno u ratovima u kojima učestvuju i koje nametaju SAD. Oni to nikada nisu ni praktikovale.
Savremeni ratovi takođe ne moraju nužno biti završeni nuklearnom kataklizmom kao što se u poslednje vreme pretpostavlja, imajući u vidu da bi u uslovima globalne trgovine i međusobne zavisnosti za Kinu, na primer, koja oko 80% nafte uvozi preko mora, ekonomska blokada i prekid morskih puteva mogli imati katastrofalne posledice. Možda i veće nego u klasičnom ratu, pa čak i u ratu s taktičkim nuklearnim oružjem!
Kao što se jasno vidi i u trenutnom sukobu u Ukrajini, ratovi se mogu voditi i već se vode vidljivim oružanim i manje vidljivim sredstvima poput dronova i špijunskih balona, robotima, pandemijskim virusima i biohemijskim laboratorijima; ekonomskim i trgovinskim uništavanjem neprijatelja, finansijskim blokadama i pljačkanjem deviznih i zlatnih rezervi, korporativnog i privatnog bogatstva suparnika; sajber sredstvima; medijskom propagandom; carinskim tarifama; nadzorom ili potpunim zauzimanjem strateških trgovačkih ruta i komunikacija; izviđačko-špijunskim satelitima i drugim vidovima posrednog (proksi) ratovanja…
Hibridno ratovanje
Metode specijalnog ratovanja kao što su propaganda, trgovačke i pomorske blokade, zamrzavanje imovine i slično primenjivane su i veoma intenzivno korišćene i u oba istorijski klasifikovana svetska rata. Ali nikada ranije nisu postojale tolike mogućnosti sinhronizacije konvencionalnih i hibridnih metoda ratovanja kao što to tehnološka dostignuća nude danas. U tom smislu je teže konvencionalnim pristupima utvrditi da li je Treći svetski rat zaista počeo, gde, kada i kako?
Ono što znamo je da ni u Prvom ni u Drugom svetskom ratu nisu odmah na početku bili utvrđeni datumi i mesto stvarnog početka. Istorijske koincidencije ili stvarna događanja u vidu formalnog povoda za rat korišćena su u zavisnosti od toga da li su ratni hroničari bili na „pravoj“ ili „krivoj strani istorije“. Kao što je, na primer, južnoslavenski nacionalista (Srbin) Gavrilo Princip, koji je 28.
