Na današnji dan 1857. godine u Orlovatu je rođen jedan od najvećih srpskih slikara Uroš Predić. Pored Paje Jovanovića i Đorđa Krstića, najveći je predstavnik srpskog realizma Slike su mu najčešće predstavljale ljude iz običnog života, a kasnije je često oslikavao crkve . On je bio član Srpske akademije nauka i umetnosti, predstavnik akademskog realizma, majstor portreta, ikona i istorijskih kompozicija. Njegovo delo obuhvata više od hiljadu slika, koje svedoče o kulturnom i društvenom životu Srbije krajem 19. i prve polovine 20. veka.
Uroš Predić je rođen u Orlovatu, kod Zrenjanina, u siromašnoj porodici. Od ranog detinjstva pokazivao je veliki talenat za crtanje i slikanje. Završio je Umetničku školu u Beču, gde je stekao visoko obrazovanje i usavršio svoj stil. Putovao je po Evropi i upoznavao razne umetničke pravce i tehnike.
Najpoznatiji je po svojim portretima, koji odslikavaju karakter i duh svog modela. Portretisao je gotovo sve istaknute ličnosti Srbije iz svog vremena, kao što su Vuk Karadžić, Dositej Obradović, Marko Murat, Pera Dobrinović i mnogi drugi. Njegovi portreti su verni, ekspresivni i elegantni.
Uroš Predić
Siroče, 1888.
Narodni muzej u Beogradu pic.twitter.com/X9Az5GFhto— Marija Ćuruvija (@marijacuruvija1) December 30, 2020
Pored portreta, Uroš Predić je naslikao i mnogobrojne ikone za crkvene ikonostase. Njegova ikonografija je bogata, harmonična i poštuje pravoslavnu tradiciju. Neki od najlepših primera njegovih ikona su oni u bečejskoj pravoslavnoj crkvi, kapeli Bogdana Dunđerskog, manastiru Grgeteg i gornjoj crkvi u Pančevu.
Umetnik je takođe bavio se žanrovskim slikarstvom, prikazujući svakodnevne prizore iz selskog života. Njegove žanr-slike odražavaju ljubav prema narodu i prirodi, ali i osećanje melanholije i nostalgije.
„SRBI – Pre svačiji sužnji no ičije sluge“ , Jovan Dučić.
~Slika: „Hercegovački begunci „, Uroš Predić. pic.twitter.com/vA3v3x4ZiM
— MilanSremac (@MilanSremac) October 7, 2019
Umro je 1953. godine u Beogradu, u svojoj 96. godini, kao najstariji srpski slikar. Prema sopstvenoj želji sahranjen je u Orlovatu. I u dubokoj starosti bio je pun radne energije i vedrine. Nekoliko meseci pre smrti peo se na stolicu da ređa neke slike u svom ateljeu, pao je i tom prilikom se povredio, od toga se nikada nije potpuno oporavio i ubrzo je umro.
