Carska lavra Hilandar ponovo će zasijati u starom sjaju. Završni radovi na obnovi Dohije, jednog od najstarijih objekata, ali i spoljašnji građevinski radovi na susjednoj Igumenariji sa paraklisima Svetog Save i Svetog Dimitrija, odakle je krenuo požar 2004. godine, očekuje se će biti završeni krajem sljedeće godine.
Tada će svetionik srpskog pravoslavlja zasijati starim sjajem za hodočasnike i posetioce.
Uprkos povremenim zvucima mašina, ništa ne može narušiti duhovni mir i snagu molitive hilandarskih monaha, čiji bogoslužbeni krug neprekidno traje već 825 godina.
Skela i ograđeni prostor gradilišta oko Igumenarije i Dohije gotovo su neprimetni za vernike. Bez obzira što se nalaze uz sam ulaz u crkvu, zadužbinu kralja Milutina. Tačnije, njenu zapadnu pripratu sazidanu po nalogu kneza Lazara.
Dohija je nekad bila podrum i služila kao magacin. Kasnije su izrađeni i njeni viši delovi i postala je dio Igumenarije, konaka za igumane manastira.
Radovi na obnovi spoljašnjeg dela manastira trebalo bi da budu gotovi ove godine do manastirske slave Vavedenje 4. decembra, ali će manji dio unutrašnjih radovi ostati za sledeću godinu.
Godišnje ga poseti i do 15.000 ljudi
Hilandar godišnje posjeti i do 15.000 ljudi, hodočasnika i turista, kao i sveštenika i monaha. Svi oni dolaze kako bi se poklonili svetogorskoj svetinji koju su osnovali Stefan Nemanja i njegov sin Sveti Sava.
Oni su 1199. godine obnovili postojeću zapuštenu crkvu Vavedenja Presvete Bogorodice, na čijem je mestu kralj Milutin podigao svoju zadužbinu koja je završena početkom 14. veka.
Prostor Milutinove crkve podeljen je na oltar, naos i pripratu. Specifično je, između ostalog, da je to jedina crkva na Svetoj Gori koja ima vrata na pevnicama. Te, to što se u prvoj Lazarevoj priprati nalazi jedinstvena freska Miloša Obilića.
Hilandar ima nešto više od 50 monaha i iskušenika i svakog dana ugosti oko 100 vernika i posetilaca. Manastir obezbeđuje u svojim objektima smeštaj i za 70 do 80 radnika koji na raznim poslovima pomažu manastiru.
Čak i oni koji dolaze u tu svetinju iz turističkih razloga, ne ostaju ravnodušni i u povratku kažu da su, ipak, bili iz verskih razloga, jer su tu pronašli mir i osetili nešto što do tada nikad nisu.
Vernici najviše dolaze iz Srbije, regiona i gotovo svih delova sveta, doživljavajući posetu Hilandaru, kako kažu, kao vrhunac verskog života i kao mesto koje svaki Srbin tokom života mora bar jednom da poseti iz duhovnih razloga i iz poštovanja prema slavnim precima.
