Miša Anastasijević, poznat kao Kapetan Miša, bio je jedna od najznačajnijih ličnosti Srbije u 19. veku, veliki trgovac, dobrotvor i istaknuti javni delatnik. Rođen 1803. godine u Donjem Milanovcu, kao dečak je ostao bez majke i odrastao uz pomajku Milju koja je brinula o njemu i tokom teških perioda Prvog srpskog ustanka. Zahvaljujući svom znanju čitanja i pisanja, već u jedanaestoj godini je bio učitelj u rodnom mestu, ali je ubrzo počeo da se bavi trgovinom, što će obeležiti njegov život.
Miša je prošao put od običnog sluge u dućanu do jednog od najbogatijih ljudi na Balkanu. Radio je kao carinik, što mu je omogućilo da stekne početni kapital i započne sopstveni trgovački posao. Nakon što se oženio Hristinom Urošević, bližom rodbinom kneza Miloša Obrenovića, otvorio su mu se novi poslovni kontakti. Specijalizovao se za trgovinu solju, zahvaljujući čemu je uspostavio monopol na uvoz i izvoz soli iz Vlaške, Moldavije i Austrougarske. Njegova poslovna mreža obuhvatala je 23 stovarišta i najmanje 74 broda, a u jednom trenutku je raspolagao s bogatstvom od 1,5 miliona dukata.
Anastasijević je bio poznat i kao dobrotvor. Pomagao je mnoge pisce u izdavanju njihovih dela, oprostio je dug prijatelju Iliji Garašaninu, a finansirao je beogradsko čitalište i dvorane za balove na dvoru kneza Aleksandra Karađorđevića. Osnovao je besplatnu školu na svom imanju u Vlaškoj i novcem obezbeđivao miraze devojkama. Njegovo najpoznatije dobročinstvo je izgradnja zdanja u Beogradu koje je završio 1863. i poklonio srpskom narodu. Danas je to zdanje poznato kao Kapetan Mišino zdanje, sedište Rektorata Univerziteta u Beogradu.
Kapetan Miša se uključio u politiku radi zaštite porodice i uticaja. Podržao je pokušaj da njegov zet Raja Damjanović postane knez umesto Aleksandra Karađorđevića, ali su se političke prilike okrenule, te je odlučio da napusti Srbiju. Njegovo zdanje ostalo je simbol trajnog uticaja i uloge u srpskom društvu, kao svedočanstvo njegovog života i nesebičnog rada za napredak zemlje.
