Ostrvo Vido i srpska groblja širom Krfa počivališta su za oko 10.000 srpskih vojnika, a ostrvo je ipak, spojilo dva naroda tokom Velikog rata.
I danas, kada se mnoga prijateljstva preispituju, ovo – ne blijedi.
Selo Lijapades okićeno je, uz grčke, i srpskim zastavama. Dani su kada se slavi bliskost dva naroda, a Krfsko društvo grčko-srpskog prijateljstva i udruženje „Sveti Srb i ja“, na ovo ostrvo su doveli oko 200 prijatelja iz Srbije, Republike Srpske i Crne Gore. Svima je bilo jasno da to nije turistička, ili kulturna manifestacija, već mnogo više od toga.
Janis Teperklis, predsednik Regije jonskih ostrva sjeća se da su tokom bombardovanja Srbije 1999. godine blokirali sopstveni aerodrom, kako avioni NATO ne bi mogli da ga koriste.
„Uvek je bilo izazova, ali je prijateljstvo sa Srbima neprikosnoveno“, ističe Teparklis.
A počelo je 1916. godine kada je na Krf, sa 90.000 stanovnika, stigla srpska armija sa više od 130.000 vojnika. I osvojili su samo – srca Krfljana.
U izgnanstvu je život nastavljen, zasedala Narodna skupština, otvorena srpska štamparija. Grci su, bez dvoumljenja i hramovni prostor svojih crkava ustupili izbeglim Srbima.
Dostojanstvo i poštenje srpskih vojnika tokom tih nekoliko meseci oporavka na Krfu, ostalo je kao predanje i zalog prijateljstva budućih naraštaja.
Dora Kefaloniti iz Analipsisa na Krfu želi da ispuni želju svog oca, koji je to obećao svom ocu – da se njihovo imanje, na kome je, kako se vjeruje, sa instumentima sahranjen čitav vojni orkestar Moravske divizije, pokloni srpskom narodu.
„Tako će i biti“, poručuje ona za RTS.
U danima proslave prijateljstva dva naroda volonteri su i uređivali mesto gde će uskoro početi izgradnja srpskog obrazovnog kampa.
Širom ostrva je odata pošta stradalnicima. Kraj Plave grobnice, na ostrvu Vido, svetu erhijerejsku liturgiju služio je mitropolit Krfa, Paksona i Diapontijskih ostrva, gospodin Nektarije. Sasluživali su mu iguman Hilandara arhimandrit Metodije i sveštenici iz Srbije i Crne Gore.
