Krstionica je jedan impozantan predmet koji je datiran na kraj osmog veka, dugo je bio nepoznat nauci, Krstionica kneza Višeslava otkrivena je u gradskom muzeju Korer u Veneciji 1853. godine kada su ga kapucinski monasisa ostrva Đudeka, doneli kao poklon. Na krstionici se spominja ime srpskog kneza Višeslava. U Hrvatsku je stigla kao dar Musolinija, Hrvatskoj 1942. godine.
Na krstionici piše: „Ovo delo pokazano, učini sveštenik Jovan u vreme kneza Višeslava i to u čast Svetog Jovana Krstitelja, da posreduje za njega i njegovog štićenika.“
Onda je počela borba nauke da prepozna ko je taj knez Višeslav, i tada su se uključili svetski naučnici, iako jedini poznati knez Višeslav sa ovih prostora je srpski knez Višeslav koji se spominje u poznatom istorijskom delu ,,De administrando imperio“, vizantiskog cara Konstantina Porfirogenita. Knez Višeslav je bio osnivač dinastije Višeslavića/Vlastimirovića, i početak vladavine je počela negde oko 780 godine.
Direktor muzeja Lazari i tadašnji evropski stručnjaci smatrali su da je ona posvećena srpskom knezu Višeslavu.
Ali dešava se jedan čudan preokret i pojavio se jedan direktor lokalne biblioteke iz Zadra, koji je naveo jedan lokalni dokument, koji se danas naziva Anonim Philipi/ Anonimni Autor, sa kraja 18. veka, u kom se spominje da je jedna krstionica iz Nina, malog mesta kraj Zadra, koja je 1746. godine preneta u Veneciju. I to je jedan opšti podatak, ali su već tada, u 19. veku, Hrvatski istoričari usvojili, kao što su Franjo Rački i Ferdo Šišić. To bi tako ostalo na toj jednoj pretpostavci da 1911. godine Don Luka Jelić nije uradio arheološka iskopavanja u Ninu, kako bi našao lokaciju crkve gde se ta krstionica nalazila. Od tada svetska naučna javnost da je ta krstionica iz Nina, koji je bio sedište biskupije.
Ali su postojale sumnje, i izjave radnika da su bili pod pritiskom da daju izjave, i urađene su reviziona iskopavanja 1963. godine koje je vodio profesor Mate Suić, profesor arheologije u Zadru i Zagrebu, da krstionica nikada nije bila u Ninu. Suić je u izveštaju napisao da ne postoje “ni najskromnije indicije” da je tu postojao baptisterijum, štaviše da: “Sam ‘baptisterij’ iz Nina treba da se briše iz kataloga spomenika naše starohrvatske i bilo koje druge arheologije”.
Ali su se ti rezultati prosto ignorisali i dalje se tako tvrdilo, ignorisani su u hrvatskoj i jugoslovenskoj nauci, kao i stav akademika HAZU Iva Petričolija iz 1984. da je Jelićeva “biskupija” plod mašte.
Profesor Đorđe Janković je 2010. godine istraživao ukrase sa krstionice, i našao im je paralele na Miholjskoj prevlaci u Boki Kotorskoj.
Profesor emeritus Univerziteta u Zadru Nikola Jakšić, je pokazao da su istraživanja Don Luke Jelića bile potpuni falsifikat, zato što je svesno falsifikovano da bi se dokazalo da je krstionica iz Nina.
Zadnje i veoma važno istraživanje je uradio Predrag Komatina, iz Vizantološkog instituta SANU, koji je analizirao natpis i nadpise drugih krstionica sa prostora najranije srpske država i to konkretno u oblasti Boke Kotorske. Na prostoru Kotora se pojavljuje episkop Jovan, koji se pojavljuje na tri druga nadpisa, dva iz samog Kotora i jedan sa lokaliteta Bjela, i to baš iz tog vremena sa početka devetog veka.
Pored svih ovih neospornih dokaza i danas dobar deo hrvatskih istoričara i naučnika, koji su poprilično jaki, guraju tu priču da je hrvatski spomenik, prelazeći preko svih dokaza, a da pritom ne nude nijedan novi dokaz.
