Tokom aprilskog zaposedanja Bačke 1941. godine, usled insceniranih sukoba kojima je stvorena prividna viteška bitka „hrabre“ mađarske vojske sa „četnicima“, pobijeno je nekoliko hiljada građana. Teror koji je trajao nekoliko dana označio je početak teških godina za Srbe u Vojvodini u narednim godinama.
Preko 10.000 ljudi je opljačkano tokom aprilske okupacije. Tim činom je prekršena Haška konvencija iz 1907. godine i niko nije odgovarao, kao ni za sve druge nečovečnosti u Hortijevoj takozvanoj Velikoj Mađarskoj.
Ni u „užoj“ Mađarskoj nije pošteđena autohtona srpska zajednica. Na stotine mađarskih Srba je zatvoreno, naročito inteligencija. Odlukom generalštaba i Ministarstva unutrašnjih poslova, od srpske i jevrejske inteligencije su sastavljeni takozvani radni bataljoni, a pojedini Srbi su strpani u logore. Aprila 1941. godine osnovan je logor 440 u koji su zatvoreni mnogi „nepoverljivi“ Srbi, starosjedeoci u Mađarskoj.
U kratkotrajnom Aprilskom ratu 1941. godine Vojvodinu su okupirale nemačke i mađarske fašističke snage. Nakon Aprilskog rata Vojvodina je okupirana i podeljena u tri okupacione zone: Srem su Nemci predali tzv. Nezavisnoj Državi Hrvatskoj, Bačku i Baranju je anektirala Hortijeva Mađarska, dok je Banat faktički potpao pod vlast domaćih Nemaca (folksdojčera), iako je zvanično pripadao Nedićevoj Srbiji.
Kampanja pogroma Srba i Jevreja
Odmah po okupaciji, započela je kampanja pogroma nad Srbima i Jevrejima, koja je, različitim intenzitetom, trajala do 1944. godine, vođena nesmanjenom žestinom i mržnjom prema Srbima koji su tu živeli. Već prvih dana okupacije, pobijeno je oko 2.500 Srba. Svoj zloglasni vrhunac, kampanja je dostigla tokom racije u Južnoj Bačkoj, januara 1942. Prema podacima centra Simon Vizental, samo u jednom danu i samo na jednom mestu, novosadskom „Štrandu“, 23. januara 1942., pripadnici mađarskih okupacionih snaga u Novom Sadu odveli su 292 Srbina i 550 Jevreja na obalu Dunava i tamo ih naterali da zakorače na zaleđenu površinu reke, a potom ih usmrtili puščanim hicima u led koji je pucao. One koji se nisu odmah udavili, ubijali su iz pištolja i pušaka.
U tom događaju, kao i u svim zločinima tokom racije u Južnoj Bačkoj 1942. godine, učestvovale su i jedinice mađarske vojske i Mađarske kraljevske žandarmerije. U Bačkoj i Baranji je zavedena okupatorska uprava, uklanjani su srpski nazivi na javnim mestima, protjerivani Srbi i drugi a u škole je uveden mađarski jezik kao obavezan. Srpski viđeniji ljudi su ubijani a njihova imovina plijenjena.
