Pre nego što su SAD ušle u drugi svetski rat, služile su saveznicima kao dobavljač oružja i ostalih dobara, dok su im zemlje saveznika za te usluge plaćali u zlatu. Na taj način, SAD su postale većinski vlasnik zlatnih rezervi u svetu do kraja 1945.godine.
Nakon što su valute ratom razorenih zemalja izgubile na vrednosti, Amerikanci su 1944. na konferenciji u Breton Vudsu ponudili da vrednost dolara bude vezana za zlato, a vrednost svih ostalih valuta bude vezana za dolar. Zahvaljujući toj konferenciji, dolar je postao „kralj“ svih rezervnih valuta, podržan najvećim svetskim zlatnim rezervama. Tako su se umesto zlatnih rezervi, države oslonile na dolarske rezerve smatrajući ih bezbednim za očuvanje svog novca.To je Americi dalo „vetar u leđa“ prilikom pozajmljivanja novca i krpljenja budžetskih deficita. Ovo je značilo i novi svetski monetarni poredak.
Sve se odlično odvijalo po Ameriku, došlo je do velikog ekonomskog i privrednog rasta i činilo se da se svet toalno oporavio od posledica pređašnjeg rata. Međutim, SAD su 60-ih godina ušle u vijetnamski rat i počele da štampaju više novca nego što je bilo zlatnih rezervi. Tada stvari počinju da se komplikuju i Nikson 1971. godine ukida zlato kao podlogu dolaru, te snagu valute sada određuje tržište.
Novi spas za dolar su bili Saudijci koji su pod pritiskom Amerike odlučili da se nafta može kupiti jedino za dolare. Ovim dogovorom, dolar je povratio stabilnost.
Iz gore navedenog možemo da zaključimo da su SAD te koje zloupotrebljavaju dolar kroz otkupljivanje dugova, odnosno još dolara, što im daje alibi pri štampanju sve više i više novca bez realnog pokrića. Ceo ovaj sistem funkcioniše zbog statusa dolara kao „rezervne valute“. Ako njegov uticaje krene još više da opada, posledice po SAD će biti katastrofalne.
Još jedan vid održavanja dolara kao rezervne valute su sprovođenje oružane sile i uvođenje sankcija, odnosno ukidanje pristupa dolarskim rezervama tim država koje su sa njima u sukobu.Na taj način, SAD nanose štetu svima koji „ne igraju po njihovim notama“. Pošto su SAD uvele sankcije prema Rusiji, mnoge zemlje, a među njima Kina i Indija, pokušavaju da se diverzifikuju, odnosno skinu sa sebe breme zavisnosti od američkog dolara. Svi oni, postali su svesni da svet previše zavisi od američkog dolara i slobodno možemo reći da je zaplena Rusiji od 360 milijardi dolara u obveznicama kap koja je prelila čašu.
Kao odgovor na sve to, Rusija je počela da naplaćuje izvoz svojih energenata u domaćoj valuti, rublji, i to zemljama koje su joj uvele sankcije. Takođe, zemljama koje su joj prijateljski nastrojene, pre svega tu mislimo na Kinu, Iran i Indiju, počela je da plaća u rubljama i da prima kineski juan, indijske rupije i iranske riale. Dolazimo do zaključka da su se zemlje BRIKS-a udružile da ozbiljno priprete američkom dolaru i uspostave novi svetski monetarni poredak.
Rusija i njen ministar spoljnih poslova, Sergej Lavrov, smatra da BRIKS treba da nastavi svoju zamisao, te je predložila ideju o zajedničkoj valuti. Na taj način, bili bi spašeni od diktature Amerike i apsolutno nezavisni od američkog dolara. Inicijative BRIKS-a i zajednice latinoamerčkih i karipskih država, upravo se odvijaju u tom smeru. Oni bi na taj način kreirali valutu koja bi bila relevantna u okviru njihovih trgovinskih procesa.
Kina je već ponudila alternativu američkom SWIFT-u, jer je već uspostavila svoj sistem plaćanja između banaka. Benefiti ovakve valute, bili bi višestruki za zemlje BRIKS-a. Suma-sumarum, čini se da se sve više pomeramo ka post-dolarskoj eri.
Da li će to biti kineski juan, ruska rublja ili neka druga valuta ne znamo, ali sa sigurnošću možemo da kažemo da dolar sve više gubi na svom značaju. U prilog tome ide i dogovor Kine i Saudijske Arabije da se trgovina naftom između njih, sem u dolarima odvija i u kineskoj valuti juan. S toga, ostaje pitanje, da li će upravo sadašnja politika Saudijske Arabije, zemlje koja je 60-tih spasila dolar, biti jedan od krucijalnih razloga u procesu njegove „propasti“?
Još nekoliko zemalja javno je izrazilo nezadovoljstvo svog odustva stabilnosti i sigurnosti prema dolaru i uopšte Americi. Jedna od njih je i Argentina, koja je opterećena inflacijom od preko 100 posto i 44 milijarde duga MMF-u. Zatim Egipat, koji je doživeo devalvaciju svoje valute i izlaz traži u što boljim odnosima sa Rusijom i Kinom i trgovinom unutar BRIKS-a svojom valutom. Tu su još i Etiopija čiji je enorman napredak sprečen američkom rukom u građanskom ratu u regionu Tigraja i Ujedinjeni Arapski Emirati, čiji su zvaničnici u strahu da Amerika više ne štiti Persijski zaliv od Irana.
Svesni smo da dedolarizacija nije proces koji će svoj krajnji ishod dobiti preko noći, ali se nameće kao idealna alternativa kako bi se stalo na put američkom štampanju dolara bez pokrića i inflaciji koja guši ekonomije širom sveta.
