Dug istorijiski put od Jerusalima, pa preko Carigrada, da bi stigle u posed krstaških vitezova Svetog Jovana, prešle su tri velike svetinje: čestica Časnog Krsta, čudotvorna ikona Presvete Bogorodice Filermosa i desnica Svetog Jovana Krstitelja.
Nakon zaplenjivanja ovih svetinja od strane hrišćanskih vitezova, odnete su na Rodos, a zatim, sredinom 16.veka na Maltu. To je razlog zbog koga su vitezovi Sv. Jovana prozvani Malteškim.
U vreme Napoleonovih ratova general Malteškog reda je predao svetinje na čuvanje pravoslavnom ruskom caru Pavlu Prvom Romanovu. Svečani prenos svetinja sa Malte na Carski dvor obavljen je 20. oktobra 1799. godine po starom kalendaru. Čuvane su na dvoru Romanovih u Petrogradu odakle su povremeno iznošene u carski letnjikovac u Gatčinu. S dolaskom Boljševičke revolucije 1918. godine iz Rusije ih je iznela Marija Fjodorovna, inače prnceza iz Danske, majka imperatora Svetog mučenika Nikolaja Drugog i prenela ih u Kopenhagen.
Na samrti princeza Marija ih je predala ruskom Mitropolitu Antoniju Hrapovickom, koji je ove velike svetinje preko Berlina preneo u Beograd.
U Beogradu su kao poklon predate kralju Aleksandru Karađorđeviću kao znak zahvalnosti ruske crkve za prijem velikog broja izbeglica iz Rusije.
Ruka Svetog JovanaNa kraljevskom dvoru na Dedinju svetinje su čuvane sve do 1941. godine, kada ih je kralj Petar Drugi sa patrijarhom Gavrilom Dožićem ostavio Upravi manastira Ostroga na čuvanje.
Republička vlast Crne Gore ih je zaplenila 1952. godine i prenela u državni trezor.
Ruka Svetog Jovana Krstitelja i deo Časnog Krsta iz trezora su predate tadašnjem mitropolitu Danilu Dajkoviću i prenete u manastir na Cetinju, a ikona Presvete Bogorodice je 1978. predata Državnom muzeju na Cetinju, gde je ostala i do današnjih dana.
