Nikola i Nemanja Đorđević, sinovi glave porodice Gorana, iz Supske kod Ćurpije šesta su generacija ove familije koja živi u kući koju je 1894. godine sagradio Goranov pradeda Milan. Kompletna stolarija jedine preostale kuće takvog tipa u selu, potiče iz tog perioda. Goran je uramio delove šara sa zidova, sačuvao je drvene police, čak i ognjište, koje je, doduše, preuredio. Na kući su i okapnice na kojima je takozvana moravska čipka, koja simbolizuje oranice, reku i plodnost, jer reljef ima izgled vimena krava. Goran je jedino kuće prepokrio crepom i dodao trem.
– Ognjište se nalazi u centralnom delu kuće, u kome su najviše obitavali članovi porodice. Tu se spremala hrana ispod sača i kuvala jela u kotlu na verigama, pekle pečenice za Božić i pravili dogovori o poslovima koje treba uraditi. Polica na jednoj, „muškoj“ strani, na kojoj je, uglavnom, stajao alat, je viša, a polica na „ženskoj strani“ služila je za odlaganje svega što je trebalo za pripremu hrane. U kući je posle Velikog rata živelo 27 članova familije – kaže Đorđević.
Do ove kuće nalazi se čatmara od drvenih greda i blata sa plevom i slamom. Konstrukcija je drvena, popunjavana takozvanim kljukanim blatom, koje je bilo noseći deo kuće i koje je stavljano između stubova i palasata, i blata koje je služilo za malterisanje kuće. Kuća je potom krečena. Đorđević kaže da je prebrojao 190 slojeva kreča. Što se tiče stolarije, majstori su je izrađivali na licu mesta prema dimenzijama za vrata i prozore. Ugrađivali su šare i drvene elemente koji su simbolizovali delove Morave i okolnog prostora i „moravsku čipku“.
– Moji preci rodom su iz iz okoline Trebinja, a prema zapisima, datiraju iz 1786. godine. Najpre su se doselili u Homolje, pa u Bigrenicu kod Ćuprije, a odatle se njegov navrndeda Mladen Bulut, kako su ga Turci vodili u tefterima, 1831. godine doselio u Supsku. Njegov sin Jovan prezime je promenio u Đorđević. Kuću je nasledio njegov sin Milan, potom Milanov sin Sima, pa Goranov otac Vlastimir. Današnja Supska, nekadašnja Subska Gornja i Subska Donja dobila je ime po subu, koji su meštani koristili za izlov ribe. Reč je o svojevrsnoj korpi od pletenog pruća. Kada bi Morava izlila, meštani su je postavljali u meandre, a riba je ulazila u sub iz koga nije mogla da izađe. Drugi način izlovljavanja bio je da se sub postavi u vreme kada bi se voda vraćala u sliv reke. Riba je ulazila u sub, jer nije imala drugi prolaz. Ribu su koristili za slave, ali su je i prodavali.
Istorijat sela
U BLIZINI Supske nalazi se arheološki lokalitet „Stubline“. Sondiranjem je utvrđeno da postoje ostaci vinčanske kulture.
– Naseobina je u kontinuitetu postojala dve hiljade godina. Kao Subska Gornja i Subska Gornja, prvi put se pominje 1367. godine u Povelji kneza Lazara manastiru Ravanica. U turskim tefterima pominje se da naselje ima 16 kuća. U periodu od 1600. do 1700. godine imalo je stotinak kuća, da bi 1960. godine bilo oko 500 kuća u kojima je živelo preko 500 stanovnika. Danas u selu živo oko 1.250 meštana, preko 400 domaćinstava, od kojih je aktivno oko 350 – navodi Đorđević za naš list.
