Crkva zbog koje su dolazili iz „Ginisove“ knjige rekorda ne bi li je upisali kao najmanju na svetu, o njenom nastanku ispredaju se legende, a kažu da je podignuta za jednu noć. Ugnezdila se na teško pristupačnom bregu, crkva Marinica, nalazi se na planini Goliji.
Ova svetinja se konkretno nalazi u selu Dojinovići, 15 kilometara severozapadno od Novog Pazara, a do nje se kada je suvo vreme može doći i peške. Zimi je najčešće „odsečena“ od sveta, a nalazi se na 1200 metara nadmorske visine.
Veruje se da je sagrađena između 1650. i 1660. godine, a da je tako mala zbog ograničavajućih dozvola Osmanlijskog carstva u vezi veličine crkava, te u nju može da stane troje ljudi, sveštenik u oltaru i dvoje u naosu. Slava ove crkve se slavi 30. jula, na dan koji je u pravoslavlju posvećen Sv. Velikomučenici Marini – Ognjenoj Mariji. Slava ove crkve je veliki dan za parohijane, pa mnogi koji rade na zapadu dolaze na godišnje odmore kako bi se pomolili ovoj svetiteljki, ističe Savo Šmigić, namesnik novopazarski.
Sagrađena je za jednu noć
Crkvica se otvara dva puta tokom godine, na Vaskrs i na slavu parohije, odnosno 30. jula. Ona je dimenzija 3×1,5 metar, a sagrađena je od trahita i peščara vezanih krečnim malterom. Postoji predanje da je ovdašnji aga dozvolio da se gradi crkva, ali da mora biti izgrađena na nepristupačnom mestu i veoma malih gabarita, i da mora biti sagrađena za jednu noć.
Rustične freske koje oslikavaju unutrašnjost crkve su dragocene i retke, a iako su prilično izbledele, međutim likovi svetitelja su prepoznatljivi. Svi unutrašnji zidovi crkve su živopisani. Zbog malog prostora naslikane su samo stojeće figure svetitelja u medaljonima i ornamenti. Nije nam poznato ime živopisca, ali na osnovu stilskih karakteristika fresaka može se reći da je pripadnik slikarske škole koja je bila aktivna u novopazarskom kraju između četvrte i pete decenije 17. veka.
Crkva je stavljena pod zaštitu države kao spomenik kulture od velikog značaja, a pripada spomeničkoj celini Sopoćanske okoline. Po ovom predanju, crkvu su podigli Smudići, koji su se potom odselili u selo Ljuljac.
Selo Pope, koje se nalazi nadomak ove crkvice, u jednom delu istorije je imalo bogat društveni život, a ovde je stolovao i episkop raški.
