Braća Vajagić, sa svojim ocem, rodom sa Suve Međe u Bosanskoj Krajini, otišli su, početkom 20. veka, u potrazi za boljim životom, u Sjedinjene američke države i nastanili se u blizini Čikaga, u mestu Geri, država Indijana (Gary, IN).
Posle napada Austrougarske na Kraljevinu Srbiju 1914. godine, kao i većina srpskih iseljenika, postaju aktivni u prikupljanju novčane i materijalne pomoći i sa velikom pažnjom prate dešavanja na evropskom ratištu.
Kada je Srpska narodna odbrana iz Čikaga, na čelu sa našim proslavljenim naučnikom Mihajlom Pupinom, počela po Americi da organizuje dobrovoljce za odlazak na Solunski front, na jednom od zborova devetorica braće Vajagić iz grada Gerija u Indijani se prijavaljuju u dobrovoljce srpske vojske.
Tom prilikom nastaje ova antologijska slika polaganja zakletve pred sveštenikom u Crkvi Svetog Save u gradu Geriju koji im daje blagoslov pred polazak u odbranu otadžbine.
Na slici vidite braću Vajagiće: Luka (1877-1970), Risto (1878-1936), Mihajlo (1882-1960), Marko (1885-1961), Simo (1889-1923), Simo Vojkan (Vajkana) (1889-1932), Jovo (1893 -1923), Đuro (1896-1941) i Stevan (1895-1980).
Braća Vajagić su bili raspoređeni u 7. pešadijski puk „Kralj Petar“ Dunavske divizije i učestvovali su u svim bitkama na Solunskom frontu. U borbama su pokazali veliku hrabrost, a brat Risto je za svoj podvig zarobljavanja bugarskog vojnika odlikovan Karađorđevom zvezdom.
Svi Vajagići su preživeli Prvi svetski rat. Samo je jedan, Mihajlo, bio teško ranjen u nogu i ostao invalid do kraja života.
Kao svim srpskim ratnicima, država je Vajagićima dala zemlju, osam jutara u Bačkom Temerinu i Starom Đurđevu, ali i u selima Majkovac i Ada u srezu Virovitica u Slavoniji, kao i u selu Laćarak u Sremu.
Poslednji je umro brat Stevan, koji je živeo sve do 1980. godine, a životni vek je proveo u Laćarku.
Dok svako mesto u Srbiji nosi ime austrougarskog kaplara Tita, danas nijedna ulica ili trg ne nosi ime slavne braće Vajagića, kako u Srbiji, tako i u Republici Srpskoj.
