Darovi mudraca sa Istoka : Zlato, tamjan i smirna, čuvaju se u Manastiru Svetog Pavla na Svetoj gori i poklon su ovoj svetinji sultanije (princeze) Mare Branković.
Darovi mudraca su jedna od malobrojnih relikvija vezanih za zemaljski život Isusa Hrista koja je sačuvana do današnjeg dana. Prema predanju, Bogorodica je neposredno pre svog Uspenja predala ove svetinje dvema devicama – svojim rođakama.
Kasnije su Darovi preneti u Vizantiju, a nakon osvajanja Konstantinopolja od strane Turaka 1453. dospeli su na Atos, gde ih je donela srpska princeza Marija ( Mara ).
Darovi koje su novorođenom Isusu prineli mudraci sa Istoka danas su velika hrišćanska svetinja.
Darove čine tri zlatne pločice sa tankim filigranskim šarama, na koje su pomoću srebrnih niti pričvršćene perle od mešavine tamjana i smirne. Darovi često šire miomiris, koji se posebno pojačava, kada se svetinja iznosi iz manastirske riznice na sredinu hrama kako bi vernici mogli da joj se poklone.
Pred svetinjom se mole i često dobijaju iscelenje nerotkinje, ljudi obuzeti nečistim duhovima i oboleli od raka i drugih teških bolesti.
Mara je bila ćerka srpskog Despota Đurađa Brankovića
Mara je bila ćerka srpskog despota Đurđa Brankovića, koji je Srbijom vladao od 1427. do 1456. godine. Princeza Mara, rođena 1418.godine, bila je jedno od šestoro dece rođene u braku srpskog despota sa vizantijskom princezom Irinom (Jerinom) Kantakuzin.
Rastući i razvijajući se u devojku, Mara je sticala obrazovanje kakvo su tada imale vizantijske princeze, jer je vizantijsko učeno društvo počelo da beži pred Osmanlijama, novim osvajačima sveta.
Upravo zato, Marina udaja za turskog sultana Murata II, koja se po svemu sudeći odigrala 1435.godine, bila je brak iz političkog računa. To je bio pokušaj despota Đurđa Brankovića da ženidbenim vezama spreči dalja turska osvajanja Srbije…
