Komentarišući koncert Marka Perkovića Tompsona, otac Darko Đogo se dotakao činjenice da nastupi istog i sledstvene hrvatske reakcije izazivaju čuđenje kod Srba. Autor ovih redova smatra da postoji više razloga (o kojima nećemo govoriti na ovom mestu) zbog kojih dolazi do čuđenja kod Srba, te stoga bi trebalo istaći jednu činjenicu. Za razumevanje određenih društvenih pojava i procesa treba težiti razumevanju uma (individualnog ili kolektivnog) određenih društvenih subjekata. Što bi Englezi rekli, treba razumeti ,,majndset” datog subjekta. Naravno, nije reč o psihologizmu, ali ne sme se smetnuti s uma prethodno pomenuto. U tom kontekstu, činjenica da se na koncert Marka Perkovića Tompsona odazvalo pola miliona ljudi, ne može, a da ne pokrene pitanje karaktera kolkektivnog uma u Hrvata pritom ne zaboravljajući da je na koncertu učestvovalo i sveštenstvo rimokatoličke crkve (u prvom redu penzionisani šibenički biskup Ante Ivas, a u publici je bilo i časnih sestara). O čemu se radi? Da bi odgovorili na ovo pitanje moramo se podsetiti samo nekih crtica iz prošlosti, a koje su veoma bitne naročito imajući u vidu činjenicu da ove godine obeležavamo 30 godina od progona Srba sa prostora Krajine.
Negde u Lici te 1942. godine partizani su zarobili mladog ustašu Josa Oreškovića. Iako je imao 19 godina već je imao zločinački, koljački staž. On je pri ispitivanju spomenuo da je bio u logoru Slana gde je prvi put okrvavio ruke, a onda je dalje nastavio tu rabotu po Lici. Međutim, zanimljivo je kako je to počelo.
Joso je rekao da je 1939. godine kao đak gimnazije u Gospiću pristupio Križarima. Da podsetimo, Križari su bili organizacija rimokatoličke crkve koja je imala za cilj okupljanje laika, naročito omladine, pod krilo rimokatoličke crkve. Iz nje je regrutovan veliki broj budućih ustaša. Bila je to zapravo organizacija koja je bila deo šire, međunarodne organizacije, koja se zvala Katolička akcija i koju je osnovao Vatikan sa ciljem rekatolizacije vernika u sekularizovanim društvima. Naravno, to je dalje vodilo buđenju i raspaljivanju križarskog duha kod katoličke omladine (tim pre imajući u vidu da su u osnivanje i ustroj Akcije umešani jezuiti). Tako se šesnaestogodišnji Joso našao među njima. Tada je krenuo početak transformacije jednog dečaka u papinog križara i ustašu koji će već sa 18 godina okrvaviti ruke. On je spomenuo da su im u Križarima govorili da ,,u ime Krista ubiju antikrista“, a antihristi su bili Srbi, Jevreji i komunisti.
53 godine nakon Josovog zarobljavanja, Hrvatska je sprovela Bljesak. Bila je to prva velika napadna operacija koju je hrvatska vojska sprovela te 1995. godine. Tom operacijom okončano je srpsko prisustvo u Zapadnoj Slavoniji. Onda je sledila Oluja koja je uništila Republiku Srpsku Krajinu i koja je izgnala stotine hiljada Srba. Trebala je da usledi i treća operacija, Grom, koja je trebala da uništi poslednji deo RSK tj. sremsko – baranjsku oblast. Ona nije pokrenuta zato što je u međuvremenu rat u BiH završio. Međutim, imena ovih operacija privlače pažnju.
Najpre se vidi da te reči označavaju prirodne pojave na nebu. Drugo, vidljiv je i hronološki redosled. Prvo je išao Bljesak 1. maja 1995. godine, pa Oluja 4. avgusta 1995. i na kraju Grom koji je trebao da se dogodi negde u poznu jesen 1995. Da li je taj redosled slučajan? Zašto, hronološki gledano, u imenovanju navedenih operacija nije bila prvo Oluja (napad na Zapadnu Slavoniju), Grom (napad na Knin) i Bljesak (napad na sremsko – baranjsku oblast) ili neki drugi redosled navedenih imena? Prema mišljenju autora ovih redova, reč je o sledećem.
Prateći hronološki redosled i uzimajući početna slova imena navedenih operacija dobija se sledeće:B + O + G= BOG! Dakle, sve što je nama rađeno je bilo u ime Boga! Drugo, navedena imena koja označavaju pojave na nebu, ukazuju da je Bog bio rasrđen. Zašto je bio na Srbe rasrđen? Mladi Joso je rekao da smo mi antihristi, sluge đavola. Zbog čega smo antihristi? Zbog toga što nikako ne želimo da nas obasja svetlost, da pređemo na pravu stranu tako što ćemo kleknuti pred onoga koga je Bog postavio za svog namesnika na zemlji. Ne hteti njegovu vlast povlači sa sobom gnev Božji, a onda on divno besni na sluge đavola tako što na njih pušta ratnike svetla u vidu ustaša i njihovih potomaka (nekad su to ustaše, nekad NATO pakt itd.). Uostalom, 2001. godine, dogradonačelnica Petrinje je dala svoje viđenje minulog rata rekavši, parafraziram, da su Srbi morali biti počišćeni iz Hrvatske jer krst i vrag ne idu skupa. Svojstvo vragova se zna kome je namenjeno.
Iako prethodnim opisom se ne može do kraja ukazati na punotu prirode hrvatskog kolektivnog uma (a iz razloga što postoji još činilaca koji su doprineli formiranju istog), važno je ukazati na to da je presudnu ulogu na formiranje hrvatskog kolektivnog uma odigrao Vatikan. Razumevanje uma Vatikana vodi razumevanju i hrvatskog uma, a mi sa kolektivnom umom Vatikana imamo posla još od vremena Svetog Save…..
