U izdanju Ruskog naučnog instituta i Arhiva Srpske pravoslavne crkve objavljena je knjiga „Dostojevski u filmovima Živojina Pavlovića“ Vladimira Kolarića.
Ova knjiga predstavlja neznatno izmenjenu verziju doktorske disertacije pod nazivom „Film i književnost: Transformacija književnog teksta F. M. Dostojevskog u filmovima Živojina Pavlovića“, odbranjene 2013. godine na Fakultetu dramskih umetnosti Univerziteta umetnosti u Beogradu, pod mentorstvom Enise Uspenski, i pred komisijom koju su činili Divna Vuksanović, Tanja Popović, Nikola Stojanović, Miroslav Savković i Aleksandar S. Janković.
U knjizi sa analizira uticaj Dostojevskog na poetiku, ali i celokupan pogled na svet velikog srpskog reditelja Živojina Pavlovića, koji je čak dva puta adaptirao dela ruskog klasika – u filmu „Neprijatelj“ prema romanu „Dvojnik“ i filmu „Dezerter“ prema povesti „Večni muž“.
Pored konkretne analize odnosa ova dva autora i procesa adaptacije tekstova Dostojevskog u Pavlovićevim filmovima, u knjizi je temeljno razmatrano i samo pitanje odnosa filma i književnosti, kao i filmske adaptacije književne građe, koje ima i estetičke implikacije. U knjizi se, takođe, razrađuje originalan model teorije adaptacije zasnovan na strukturalnoj semiotici tartusko-moskovskog kruga, čime se daje doprinos i ovoj važnoj istraživačkoj tradiciji.
Enisa Uspenski profesorka Fakulteta dramskih umetnosti Univerziteta umetnosti u Beogradu, o knjizi, pored ostalog, piše:
„Knjiga Vladimira Kolarića predstavlja gotovo pionirski rad u oblasti istraživanja na temu odnosa Dostojevskog i filma i ona i dalje prednjači po naučnosti i razrađenosti problema. I kao takva predstavlja nezaobilaznu literaturu za one koji žele da se teorijski bave proučavanjem odnosa filma i književnosti, na kompletniji, intermedijalni način osvetljavajući filmski opus jednog od najznačajnijih srpskih reditelja i pruža uvid u potencijal trensmedijskog transformisanja dela Dostojevskog, koje poslednjih godina prelazi okvire filma i sve više osvaja prostor novih medija.“
Ana Jakovljević Radunović, profesorka Filološkog fakulteta Univerziteta u Beogradu, piše kako „Kolarićeva studija predstavlja dragocen doprinos razumevanju Pavlovićevog stvaralaštva i njegovog odnosa sa jednim od najznačajnijih pisaca svetske književnosti.“
Pored u knjizi objavljenih preporuka Enise Uspenski i Ane Jakovljević Radunović, recenzenti ovog izdanja su Irina Antanasijević, Divna Vuksanović i Miomir Petrović.
Vladimir Kolarić je teoretičar umetnosti i kulture, prozni i dramski pisac i prevodilac. Diplomirao dramaturgiju i doktorirao teoriju dramskih umetnosti, medija i kulture na Fakultetu dramskih umetnosti Univerziteta umetnosti u Beogradu. Autor knjiga „Hrišćanstvo i film“ (2017), „Cultural Policy of Yugoslav Self-Management“ (2019), „Hrišćanstvo i umetnost“ (2021), „Biti drugome uteha i ohrabrenje: eseji o hrišćanstvu i kulturi“ (2022) i „Javni interes u kulturi: teorijske osnove i polazni kriterijumi vrednovanja“ (2023), priređivač naučnog zbornika „U traganju za umetničkom formom“ (2012, sa Enisom Uspenski), urednik temata „Film i filozofija“ (2014, sa Aleksandrom Prnjatom), „Estetika tela u hrišćanstvu“ (2020, sa Blagojem Pantelićem) i „Hrišćanstvo i savremena kultura“ (2023, sa Aleksandrom Đakovcem), sva tri u časopisu „Kultura“.
Pisac predgovora za knjigu „Dijalog sa ekranom“ Jurija Lotmana i Jurija Civjana (2014). Ovjavio je i knjigu eseja „Plamen Donbasa – eseji o Trećem svetskom ratu“ (2023), kao i zbirku savremene ruske poezije u svom izboru i prevodu, pod naslovom „U svetli dan“ (2022). Pored brojnih prevoda poezije, proze i esejističkih, teorijskih i publicističkih tekstova iz oblasti umetnosti, kulture i politike, sa ruskog, engleskog, italijanskog i francuskog jezika, objavio je i prevode romana „Lomonosov, carski pomoćnik“ Jurija Nečiporenka (2014) i „E, jbg!“ Vladimira Kovaljenka (2023).
