Preživeli ustanici nakon “Seče knezova” i prilikom organizacije sveopšteg ustanka 1804. godine, na čelu sa Karađorđem, morali su najpre da se obračunaju sa izdajnicima, potencijalnim izdajnicima, kao i onima uglednijim ljudima koji su širili defetizam po narodu.
Slično nešto je izveo i vojvoda Živojin Mišić neposredno pred kontraofanzivu u Kolubarskoj bici, početkom decembra 1914. godine.
Izdaja i širenje defetizma (poput onih danas što po Srbiji govore kako je “Kosovo nezavisno” i kako “treba priznati realnost”) se nekada plaćalo glavom.
Na slici vidite na desetine poleglih starih nadgrobnih spomenika na padanini Bukovika, ispod Bukulje. Oni tu stoje bez isklesanih imena, godina i ostalih podataka.
Dok je istraživao biografske podatke o Karađorđu, istoričaru Milenku Vukićeviću krajem 19. veka je pomenuto groblje palo u oči te je pitao tadašnjeg protu bukovičkog o čemu se radi.
Nakon oklevanja, bukovički prota je objasnio kako su uoči ustanka mnogi najugledniji ljudi pridobijani za bunu. Organizatori ustanka išli su od jednog do drugog od najuglednijih ljudi i pridobijali ih za ustaničku organizaciju.
Međutim, kako u srpskoj istoriji uvek ima izdajnika, oni u koje se sumnjalo, odmah su ubijani i sahranjivani na ovom bukovičkom groblju. Uz sveopšti teror dahija i ostalih Turaka tih godina, koji su satirali čitave srpske familije, izdaja predstojećeg ustanka je bila najveća opasnost!
Desetak godina kasnije, ovim ubijenim potencijalnim izdajnicima, njihove porodice su podizale ove nadgrobne spomenike bez natpisa.
Svi koji su bili na listi potencijalnih izdajica ustanka, plaćali su glavom. Oslobođenje srpskog naroda se nije nikako moglo dovoditi u pitanje i zato ovo poleglo kamenje na padinama Bukulje, predstavlja surovo svedočanstvo cene kojom se plaćala srpska sloboda u najtežim vremenima.
To je ujedno bila i opomena svima koji bi se usudili da izdaju ustanak i ustaničku organizaciju, kao što se to dešavalo prlikom ranijih ustanaka ili “Seče knezova” kada su dahije uhvatili pismo kneza Alekse Nenadovića, zahvaljujući izdaji jednog Srbina.
Skoro sve velike istorijske epizode, podrazumevaju i obračun sa izdajinicima i potencijalnim izdajnicima i to je jedna od surovih tajni uspeha Karađorđevog ustanka, na šta se kasnije nadovezao i njegov venčani kum srpski knez Miloš Obrenović.
