Vladika Atanasije je odavno poznato ime ne samo našoj crkvenoj i široj javnosti, već i celokupnom hrišćanskom, naročito pravoslavnom svetu.
Episkop Atanasije Jevtić rođen je 8. januara 1938. godine, na drugi dan Božića, u selu Brdarici, u šabačko-valjevskom kraju (zapadna Srbija). Njegovi roditelji, Milan D. Jevtić i Savka (rođena Brisić), bili su zemljoradnici.
Obrazovanje i rano svešteničko delanje
Osnovnu školu završio je u Draginju, a nižu gimnaziju započeo 1949. godine u Šapcu. Završio je osmoljetku 1953. u Debrcu, a potom nastavio školovanje u Bogosloviji u Rakovici i završio u Beogradu 1958. godine. Episkop Atanasije je takođe studirao na Pravoslavnom bogoslovskom fakultetu u Beogradu, a nakon toga je služio kao sveštenik.
Studije i putovanja
Nakon završetka Bogoslovije, episkop Atanasije je odslužio dvogodišnji vojni rok u Podgorici i na Kosovu, nakon čega je zamonašen u Manastiru Pustinja kod Valjeva 1960. godine i to rukom Svetog Justina ćelijskog. Po povratku sa vojne službe, nastavio je bogoslovske studije i na Teološkoj akademiji na Halku, kao i na Svetoj Gori i u Ateni, gde je doktorirao.
Profesorski rad
Godine 1968. prešao je u Pariz na Bogoslovski institut Svetog Sergija, gde je postao profesor na predmetima kao što su Patrologija i Istorija Crkve. Tokom svog boravka u Francuskoj, aktivno je učestvovao na brojnim teološkim konferencijama, a takođe je bio angažovan kao sveštenik u pravoslavnim parohijama u Parizu.
Posle povratka u Beograd 1972. godine, episkop Atanasije je nastavio svoje profesorske obaveze na Bogoslovskom fakultetu, gde je objavio veliki broj naučnih radova. Za svoj rad bio je izabran za dekana Fakulteta, a takođe je aktivno učestvovao u kulturnom i teološkom životu Srbije.
Episkopski Rad
U periodu ratova 1991–1999. godine, episkop Atanasije je aktivno pomagao svojim vernicima, kao i stradalnicima, vojsci i izbjeglicama. Godine 1992. izabran je za episkopa zahumsko-hercegovačkog i primorskog, a 1994. za rektora Duhovne akademije „Sveti Vasilije Ostroški“ u Foči.
Zbog povrede 1998. godine, episkop Atanasije je podneo ostavku na upravljanje eparhijom, ali je nastavio da služi kao arhijerej. Narednih godina mnogo vremena provodi pomažući stradalnim narodima na Kosovu i Metohiji i nastavlja svoj teološki rad.
Na septembarskom zasjedanju 1999. godine Sveti arhijerejski sabor usvojio je ostavku episkopa Atanasija na aktivno upravljanje Eparhijom zahumsko-hercegovačkom i primorskom. Na njegovo mesto izabran je episkop Grigorije. Episkop Atanasije ostao je da boravi u Manastiru Tvrdošu kraj Trebinja. Pomagao je hercegovačkim arhijerhejima. Narednih godina mnogo vremena provodi na Kosovu i Metohiji (naročito od dolaska stranih NATO trupa u junu 1999) pomažući tamošnjem episkopu i stradalnom narodu.
Tokom 2001/2002. proveo je osam mjeseci u Jerusalimu izučavajući jevrejski jezik radi prevođenja Svetog pisma Starog zaveta na srpski. Upoznavao je bolje Svetu zemlju Gospodnju i služio je u Jerusalimskoj patrijaršiji, naročito na Grobu Gospodnjem i Grobu Majke Božje.
Po povratku iz Jerusalima, Sabor ga je, od juna 2002. do maja 2003, poslao na ispomoć oboljelom episkopu žičkom Stefanu. Tada je s drugim episkopima pripremio unošenje u kalendar svetih i episkopa žičkog i ohridskog Nikolaja. Po povratku iz Žiče, radi u Manastiru Tvrdošu na prevodu Svetog pisma s jevrejskog i grčkog. Povremeno piše tekstove ili drži predavanja. Za vrijeme pogroma Srba na Kosmetu, marta 2004, bio je svih tih dana prisutan sa stradalnim narodom, sveštenstvom i monaštvom.
Bogoslovski rad
Episkop Atanasije je autor brojnih knjiga, studija i članaka, koji su obuhvatili širok spektar tema iz teologije, filosofije i istorije Crkve. Njegova dela su prevedena na više svetskih jezika, a aktivno je sarađivao sa brojnim crkvenim i svetovnim publikacijama.
Istovremeno je sarađivao u mnogim crkvenim i svetovnim publikacijama kod nas i u inostranstvu. Autor je brojnih knjiga, studija, članaka, ogleda i besjeda na više svjetskih jezika, preko šest stotina radova. Prevodi sa starogrčkog, staroslovenskog i drugih jezika. Njegovi bogoslovski, antropološki, patrološki, crkveno-istorijski radovi zalaze u sve periode istorije Crkve i obuhvataju skoro sva važnija pitanja pravoslavnog biblijsko-svetootačkog bogoslovlja.
Njegovi literarni teološko-filosofski radovi i istupanja dobili su i zvaničnu potvrdu izborom u Udruženje književnika Srbije. Tokom svog života je objavio više desetina knjiga.
