nem. Serbischer Psalter, lat. Codex Monacensis Slavicus
U Državnoj biblioteci u Minhenu čuva se, pored ostalih dragocenih slovenskih rukopisa, i čuveni srpski psaltir iz poslednje četvrti XIV veka
Rađen je ili za kneza Lazara (1371—1389) ili za njegovog sina Stefana (1389—1427) i ima preko dvesta stranica, dimenzija 28 x 19.5 cm, od čega se na njih 148 nalaze ilustrovane minijature.
Kasnije je pripadao biblioteci Đurđa Brankovića (1427—1456) i smatra se da ga je neko od njegovih potomaka odneo u fruškogorski manastir Privina Glava].
Patrijarh srpski Pajsije I (1614—1647) ga je pronašao u manastirskoj riznici i pozajmio ga, da bi psaltir ukoričio i prepisao 1629. godine. Ovaj prepis je kasnije završio u Narodnoj biblioteci Srbije i uništen je tokom nacističkog bombardovanja Beograda 06.04. 1941. godine. Original psaltira je tokom Velikog bečkog rata, jedan bavarski oficir 1688. godine uzeo iz manastira i poneo sa sobom, da bi ga 1689. godine poklonio manastiru Gotescel, u Bavarskoj šumi. Knjiga 1782. godine prelazi u manastir svetog Emerama u Regenzburgu, a od 1810. godine se nalazi bavarskoj kraljevskoj biblioteci. Psaltir je prvi objavio Vatroslav Jagić, 1906. godine
Pisan je srpskom redakcijom crkvenoslovenskog jezika, starom uncijalnom ćirilicom, a danas je deo kolekcije Bavarske državne biblioteke, iz Minhena.
Original psaltira je tokom Velikog bečkog rata, jedan bavarski oficir 1688. godine uzeo iz manastira i poneo sa sobom, da bi ga 1689. godine poklonio manastiru Gotescel, u Bavarskoj šumi. Knjiga 1782. godine prelazi u manastir svetog Emerama u Regenzburgu, a od 1810. godine se nalazi bavarskoj kraljevskoj biblioteci. Psaltir je prvi objavio Vatroslav Jagić, 1906. godine, ali to izdanje nije objavljeno u Srbiji, i tako je Minhenski psaltir, jedna od najvrednijih knjiga za srpsku istoriju kulture praktično nedostupna našoj javnosti.
