Početkom XX veka enormno raste stopa nasilja nad srpskim stanovništvom na području Makedonije i Kosova i Metohije. Tamo Bugari, Arnauti i Turci udruženim snagama pljačkaju, ubijaju i maltretiraju Srbe, a između ostalog i naše žene.
Dovoljno je reći da je 1905. za samo tri meseca zabeleženo preko 800 ubijenih Srba iz hira dok je procenat silovanih srpkinja i spaljenih kuća bio dvocifren. Tada u Staru Srbiju dolazi Voja Tankosić i uz podršku drugih budućih članova Crne Ruke započinje odbranu srpskog stanovništva.
Formiranje četničkih odreda širom Makedonije i Kosmeta
Nameće nezapamćenu disciplinu i formira četničke čete širom Makedonije i Kosmeta. Otpor nad okupatorom postaje sve jači, a Voja postaje njihov strah i trepet. Stanislav Krakov ove momente opisuje sledećim rečima: “Neobuzdan, nezadržan, smeo, nepoznavajući strah i prepreke, Tankosić je širio oko sebe Plamen Četništva.”
Ostaje upamćeno da je njegovim dolaskom posle samo jedne naredbe enormno smanjeno zlostavljanje srpskih žena. Voja je tada naredio da će svaka muška glava iz kuće u kojoj se sazna da je neka Srpkinja maltretirana biti surovo kažnjena javnim batinama ukoliko taj muškarac ne bude branio svoju majku, ženu ili ćerku.
Nakon uspostavljanja ove naredbe koja brzo prelazi u muški kodeks svake srpske kuće, gotovo da se više nije pojavio slučaj zlostavljene srpske žene na ovom području.
Oslobodilac Kosmeta i Makedonije
Voja Tankosić ubrzo učestvuje u oslobađanju desetina gradova širom Kosmeta i Makedonije, a njegova pojava postaje uzor tadašnjim generacijama.
Ovaj neustrašivi vojvoda, takođe, je odigrao značajnu ulogu u obuci budućih gerilaca i pripremi za oslobodilačke ratove. Tankosićeva strategija i harizma ostavili su trajan utisak na tadašnje generacije, i on je postao simbol borbe za slobodu srpskog naroda u Staroj Srbiji i Makedoniji. Nakon svoje smrti, Tankosić je postao legenda u srpskom narodu, a njegovo ime i dela se i danas čuvaju u sećanju, kao simbol otpora i zaštite Srba u teškim vremenima
