Grad Artemivsk danas poznat kao Bahmut bio je prestonica srpske republike odnosno autonomne oblasti Slavenosrbije koja je postojala od 1753. do 1764. godine u okvirima Ruskog carstva.
Nakon što su ovu teritoriju opustošile tatarske horde i drugi, ova teritorija je ostala bez stanovnika i tada su se, na poziv carice Jelisavete, Srbi iz Banata, Bačke ali i iz Dalmacije i kompletne nekadašnje vojne krajine sa ovih naših prostora zaputili ka njoj.
Nažalost kako obično biva, Srbi su se i tamo podelili u dve grupacije i tako je general Jovan Šević predvodio grupu koja je osnovala Slavenosrbiju na području današnjeg Donjecka i Luganska (Donbas) dok je srpski general Jovan Horvat predvodio grupu koja je u današnjoj centralnoj Ukrajini osnovala Novu Srbiju takođe republiku odnosno autonomnu oblast u okviru Ruskog carstva i trajala je od 1752. do 1764.
Ukrajina je bila ruska krajina što joj i samo ime kaže, model ruske vojne krajine prenet je sa našeg srpskog prostora.
Ne zna se tačan broj Srba koji su tamo otišli ali sigurno nije kako pojedini govore da se radi o SAMO par hiljada Srba, nego se radi o desetinama hiljada. Koliko danas ima potomaka tih Srba u Ukrajini takođe ne znamo ali svakako nije mali broj. Istorija Srba u Ukrajini je duga i složena, prepletena sa istorijom same Ukrajine i šireg regiona. Srbi su na području današnje Ukrajine bili prisutni nekoliko vekova, a njihovo prisustvo je imalo značajan uticaj na razvoj ovih teritorija. Prema jednom mišljenju, prapostojbina Srba, Bela Srbija, nalazila se upravo na području današnje Ukrajine. Zbog osmanskih osvajanja, započele su seobe Srba koje su trajale od 15. do 19. veka, pri čemu su se Srbi najpre selili u Panonsku niziju, a zatim i u Ukrajinu. U Ukrajini su Srbi podizali naselja, davali im svoje nazive i učestvovali u oslobodilačkom pokretu Ukrajinaca protiv poljske vlasti. U vreme uspona Ruskog carstva, na poziv Petra Velikog, u prvim decenijama 18. veka, u Ukrajinu dolaze brojni srpski dobrovoljci, od kojih je formiran Srpski husarski puk.
Pedesetih godina 18. veka, u Rusko carstvo se preselio znatan broj Srba iz Habzburške monarhije, nezadovoljnih ukidanjem potiske i pomoriške Vojne krajine, što se smatra najvećim migracionim pomeranjem Srba nakon Velike seobe. Za preseljene Srbe su na teritoriji Ruskog carstva, na području današnje Ukrajine, formirane dve posebne teritorije, Nova Srbija i Slavenosrbija, koje su postojale od 1752. do 1764. godine. U te oblasti je tada naseljeno preko 50.000 Srba, koji su naseljima u Novoj Srbiji davali imena iz starog zavičaja u Panonskoj niziji. Srbi su, izgradnjom naselja, vojnih objekata, saobraćajnica, organizovanjem privrede, trgovine, zanatstva, zemljoradnje i stočarstva, postavili temelje za razvoj ovih delova današnje Ukrajine. Međutim, Ruski dvor je doseljavanje Srba video kao epizodu u ostvarivanju strateških ciljeva za prodor prema jugu, tako da su Nova Srbija i Slavenosrbija ubrzo ukinute, a Srbi su se vremenom utopili u Ukrajince i Ruse. Intenzivno naseljavanje Malorusa u dve srpske oblasti u Ukrajini dovelo je vrlo brzo u 19. veku do nestanka etničkih Srba. Prema jednoj statistici iz 1862. godine još je bilo 1.000 Srba na tom prostoru, a početkom 20. veka, 1900. godine u Herskonskoj županiji, u Novoj Srbiji se više uopšte i ne pominju Srbi.
