Nezaobilazna destinacija na spisku svakog turiste koji poseti Srbiju – Resavska pećina. I zašto je baš ova Divljakovačka pećina, kako joj je bio prvobitni naziv, toliko interesantna za obilazak? Šta je to što nas vuče i vodi da zavirimo u njene hodnike, bar 800 metara, koliko je za nas dozvoljeno?
Tajne i misterije ovog dragulja čuva istočna Srbija. Prema sprovedenim istraživanjima, nastala je još pre ledenog doba ispod venca Babina Glava, na obodu kraškog polja Divljakovac. Duga 4,5 kilometra, stvorena je mehaničkim radom reke ponornice.
Čobane i njihova stada livade nisu mogle sakriti od nevremena, pa im je sklonište pružala pećina.
Jedan od čobana sa speleolozima, zvanično je otkriva 1962. godine, a radovi na uređenju trajali su do 1972. godine, kada je i otvorena za javnost.
Jedna od najstarijih ispitanih pećina u Srbiji, u kojoj temperatura ne prelazi sedam stepeni, nalazi se na nadmorskoj visini od 483 metra.
Prostire se na četiri nivoa, a posetioci mogu obići samo prva dva, s obzirom na to da je istraženi deo pećine dug 2.850 metara.
Ulaz u pećinu okićen je nakitom, čija boja zavisi od minerala kroz koji prolazi voda, pa se prelama u crvenu, žutu i belu.
U gornjoj galeriji otvorene su četiri dvorane: Dvorane sraslih stubova, Dvorana košnice, Predvorje istorije i Kristalna dvorana.
Od prve dvorane u kojoj žućkasti zidovi zauzimaju prostor od poda do tavanice, preko druge u kojoj se nalaze stare košnice, koje su se nekada pravile od pruća i blata, put vodi ka trećoj, kanalom crvenih breča po čijoj sredini se nalazi ponor dužine 25 metara, Slepi tunel.
U Predvorju istorije, pronađena je kamena sekira, vrhovi koplja, lobanje polarne lisice i ognjište praistorijskog čoveka.
Izuzetan doživljaj predstavljaju okamenjeni vodopadi, pećinske orgulje i dva kristalno bela kipa nazvana „Baba“ i „Deda“.
Četvrta, Kristalna dvorana je najbogatija pećinskim nakitom i kristalnim formama. Svaka od njih nosi neku priču, a od „Obešenog jagnjeta“, „Zatvora ili Kaveza“, „Stopala slona“, posebno je znimljiva „Poljubac kroz hiljadu godina“, kojoj fali jedan centimetar da bi se stalaktit i stalagmit spojili, za šta je potrebno hiljadu godina.
I sada je potpuno jasno zašto ovu kreaciju prirode poseti godišnje i do 60.000 turista.
Čuvena pećina, bogata raznovrsnim dvoranama, kanalima, galerijama, nakitom, zbog svoje važnosti, svrastava se u prirodna dobra od nacionalnog značaja.
„Resavska lepotica“, kako je u narodu nazvana, u svojim škrinjama čuva još mnogo tajni i prirodnih lepota, koje će neke buduće generacije istraživača otkriti i dati joj još veći značaj.
