Prema podacima koje je skupila Austrougarska država, kada je 31. decembra 1890. godine popisala stanovništvo grada Dubrovnika, srpskim jezikom govori apsolutna većina od 5.823 ljudi, italijanskim 677, češkim 48, poljskim 6, nemačkim 263 i mađarskim 384.
Tu su i podaci za druga mesta u opštini Dubrovnik, koji su još frapantniji, jer Srbi u većini mesta čine 100 odsto stanovništa, prenosi webtribune.rs.
Treba naglasiti da je tadašnji papa, Lav XIII (1810-1903), javno i pismeno priznao Dubrovčanima da su Srbi.
– U Dubrovniku, od pamtiveka, govorilo se srpski, govorilo – kako od pučana, tako od vlastele, kako kod kuće tako i u opštini – tvrdio Natko Nodilo, koji se pored Franje Račkog smatra za utemeljivačem hrvatske istorije.
Kao naučnika, krasila ga je pre svega privrženost istini.
Zaključke je donosio samo na osnovu pouzdanih izvora i nije podlegao pritiscima. Doslednost istini Natko Nodilo je dokazao i svojim delom “Prvi ljetopisci i davna historiografija dubrovačka” (JAZU, Zagreb, 1883. sveska 65, strane od 92. do 128.), gde je, o jeziku Dubrovnika, napisao ovako:
– U Dubrovniku, ako i ne od prvog početka, a ono od pamtiveka, govorilo se srpski: govorilo – kako od pučana, tako od vlastele; kako kod kuće, tako u javnom životu i u opštini, a srpski je bio i raspravni jezik – pisao je. Danas u Dubrovniku nema više nijednog Srbina, osim onih malobrojnih koji dolaze na letovanje.
