Ljubomir Davidović, jedan od prvaka Radikalne stranke Srbije rođen je 24. decembra 1863. godine. S Jašom Prodanovićem osnovao je 1901. godine Samostalnu radikalnu stranku, a od 1912. godine bio je na njenom čelu. Bio je ministar prosvete u vladi Nikole Pašića i jedan je od tvoraca Krfske deklaracije. Od 1919. godine predsednik je novoformirane Demokratske stranke. Dva puta je bio premijer Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca 1919. i 1924. godine.
Školovao se u Beogradu. Završio je prirodni odsek na Filozofskom fakultetu Velike škole i bio je profesor gimnazije u unutrašnjosti Srbije. Bio je čak i profesor prestolonasledniku Aleksandru Karađorđeviću, sa kojim je u vreme njegove vladavine, iako oštro suprotstavljen, naročito njegovoj ličnoj diktaturi iz 1929, do njegove pogibije, ostao u dobrim ličnim odnosima.
Zadužen za školovanje srpske dece na Krfu
Bio je u Narodnoj radikalnoj stranci i 1901. godine je bio u krilu koje se izdvojilo. Godine 1912. postaje vođa Samostalne radikalne stranke (od 1919. se objedinjuje u Demokratsku stranku). Bio je ministar prosvete (1904), predsednik Opštine Beogradske (1909), predsednik Narodne skupštine (1909) pa ministar prosvete (1904). Tokom povlačenja srpske vojske bio je zadužen za smeštaj i obrazovanje izbegličke dece na grčkom ostrvu Krfu. Zahvaljujući njemu su na Krfu izlazile i srpske novine.
Posle ujedinjenja Kraljevine SHS, Samostalna radikalna stranka se ujedinila sa strankama Hrvatsko-srpske koalicije, Srpskom naprednom strankom, Liberalnom strankom i grupama iz Slovenije, Bosne i Hercegovine, Makedonije i Crne Gore u Demokratsku stranku.
Za predsednika ministarskog saveta izabran je 16. avgusta 1919. i na tom položaju ostao je 19. februara 1920. Osim svoje stranke, Davidovićeva vlada je imala i podršku Socijaldemokratske stranke Vitomira Koraća. Demokratsko-socijaldemokratska vlada se zalagala za socijalne reforme (uključujući i agrarnu reformu) i centralističko državno uređenje.
Delovanje Demokratske stranke
Za razliku od radikala koji su bili homogena stranka koji su svoje uporište imali u krajevima naseljenim Srbima, Demokratska stranka nije bila homogena stranka. U njoj su se i dalje razlikovali bivši srpski samostalni radikali okupljeni oko Davidovića i blok demokrata iz prečanskih krajeva okupljeni oko Svetozara Pribićevića. Za razliku od Davidovića, koji je bio voljan na sporazum sa hrvatskim političarima, Pribićević je bio čvrsto centralistički nastrojen. Uprkos svim svojim razlikama, demokrate i radikali će uspeti da izglasaju Vidovdanski ustav.
Drugi put je postao predsednik Ministarskog saveta 27. jula 1924. i na tom mestu ostao samo do 6. novembra 1924. Davidović je obrazovao koaliciju sa Slovenačka narodna stranka, Jugoslovenskom muslimanskom organizacijom i grupom radikalskih disidenata oko Nastasa Petrovića. Zemljoradnička stranka je podržavala vladu, ali nije bila njen deo. U svom drugom mandatu Davidović je pokušao da se sporazume sa Stjepanom Radićem i Hrvatskom seljačkom strankom, najjačom hrvatskom strankom, oko decentralizacije države i hrvatske samouprave. Zbog toga se iz Demokratske stranke odvojio deo okupljen oko Svetozara Pribićevića koji je osnovao Samostalne demokratske stranke, koja je okupljala uglavnom prečanske Srbe.
Ljubomir Davidović je bio predsednik Demokratske stranke od osnivanja 1919. godine do smrti 1940. godine. Na mestu predsednika Demokratske stranke ga je nasledio Milan Grol.
